"Postępujcie jak dzieci światłości!"

"Czego mam jeszcze lękać się? Twoja łaska jest ze mną, Ty sam jesteś ze mną, we mnie. Tak, jeśli Ty wychodzisz ze mną do pracy, co mogę jeszcze nazywać przeszkodą? Utrapienie? Ucisk? Nagość? Niebezpieczeństwo? Prześladowanie? Miecz? Lecz wszystkie te trudności pokonam dzięki Tobie, Ty bowiem miłujesz mnie. Jestem pewien, że żadne stworzenie na świecie nie potrafi oddalić mnie od drogi świętości" (E. Poppe)

Ga 5,18-25 ; Ps 1,1-6

Jeśli pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim /cnotom/ nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Witaj Boże!

Witaj pokarmie w którym niezmierzony

Nieba i ziemie Twórca jest zamkniony

Witaj napoju zupełnie gaszący

Umysł pragnący

Witaj krynico wszystkiego dobrego

Gdy bowiem w sobie masz Boga samego

Znasz ludziom wszystkie jego wszechmocności

Niesiesz godności

Witaj z niebiosów manno padająca

Rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca

Wszystko na świecie co jedno smakuje

W tym się najduje

Witaj rozkoszne z ogrodu rajskiego

Drzewo owocu pełne żywiącego

Kto cię skosztuje śmierci się nie boi

Choć nad nim stoi

Witaj jedyna serc ludzkich radości

Witaj strapionych wszelka łaskawości

Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają

K Tobie wołają

Św. Teresa od Dzięciątka Jezus

Me życie jest cieniem, me życie jest chwilką

co ciągle ucieka i ginie.

By kochać Cię, Panie, tę chwilkę mam tylko

Ten dzień dzisiejszy jedynie?

O jutro się modlić nie jestem ja w stanie

Choć nie wiem, jak życie popłynie;

Dziś strzeż mnie, dziś broń mnie, dziś tylko, o Panie,

Przez dzień ten dzisiejszy jedynie.

Gdy myślę o jutrze, przejmuje mnie trwoga,

Tak smutno na łez tej dolinie;

Lecz próby ja pragnę i cierpieć dla Boga

Przez dzień ten dzisiejszy jedynie.

Przy Sercu Twym blisko nie smucę się znojem,

Ni walką, ni trudem - to minie;

Ach, weź mnie o Jezu, i w Sercu skryj Twoim

Na dzień ten dzisiejszy jedynie.

Ach, skończy się wkrótce, to moje wygnanie;

Wiecznego blask zalśni mi słońca,

I śpiewać Ci będę na wieki, o Panie,

To "dzisiaj"' bez kresu i końca.

O Panie, Twój pokój, który przewyższa wszelki umysł, niech strzeże mego serca i myśli (Flp 4, 7)

„Pokój ziemski, który powstaje z miłości bliźniego, jest figurą i skutkiem pokoju Chrystusowego, spływającego od Boga Ojca. Sam bowiem Syn wcielony, Książę Pokoju, pojednał wszystkich ludzi z Bogiem przez swój krzyż... Uśmiercił nienawiść we własnym ciele, a wywyższony przez zmartwychwstanie, wylał Ducha miłości na serca ludzkie” (KDK 78). Sobór Watykański II przypomina w ten sposób, że nie możemy być naprawdę „czyniącymi pokój” bez osobistej ofiary. Jak Chrystus ofiarował się, by pojednać ludzi z Ojcem, zniszczyć nienawiść, dać wierzącym ducha miłości, tak chrześcijanin powinien być budowniczym pokoju płacąc własną osobą. Uczeń Jezusa nie może wyczekiwać, aby inni czynili pokój, ani też wymagać, by pokój wprowadzać kosztem innych, lecz powinien ująć inicjatywę w swoje ręce wyrównując drogę dla braci, wyrzekając się dla ich pożytku własnych korzyści, a nawet praw osobistych, jeśli one przeszkadzają prawom innych ludzi, uderzają w nie lub je zakłócają. Kto wobec środowiska, wspólnoty lub skłóconej społeczności zamyka się jak żółw we własnej skorupie, dozwalając, aby inni zwalczali się wzajemnie, i zadowalając się nadzieją, że ktoś wreszcie uspokoi ich, nie wprowadza pokoju, lecz jest samolubem. Prawdziwie czyniący pokój nie może cieszyć się pokojem, jeśli wokół niego panuje wojna. Czyniący pokój udaje się na plac boju nie po to, by karcić walczące strony lub głosić pokój, lecz po to, by zrobić dla pokoju wszystko, co w jego mocy i nie cofa się, choćby to wymagało jego osobistej ofiary. Zresztą prawdziwy chrześcijanin, który nosi w sercu i na ustach pokój Boży, jest sam przez się tym, który wprowadza pokój. Jego ruchy, słowa, mają szczególną skuteczność uspokajania umysłów, uśmierzania walk, zażegnywania sporów. Dzisiaj w każdym środowisku świat bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje tych dzieci Bożych wprowadzających pokój, niestrudzonych siewców pokoju. Już teraz są błogosławieni, lecz będą nimi nieskończenie więcej, kiedy Ojciec niebieski, poznając w nich obraz swojego Jednorodzonego, nazwie ich swoimi dziećmi i przyjmie do swego królestwa.

Źródło: http://mateusz.pl/czytania/2012/20121012.htm

św. Marta

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła. A Pan jej odpowiedział: Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona.(Łk 10,38-42)

Ciemność

"Nie ma Cię, Panie, nie ma Cię, w moim życiu ciemno jest

Rana ma krwawi, boli mnie, daj odpowiedź, nie ma Cię

To jest to miejsce, nie uciekaj stąd             

To jest brama, przez którą możesz przejść

To jest droga, którą możesz pójść.           

     

Tu w twym cierpieniu właśnie skrył się Pan

Jest tak blisko, że nie słyszysz Go

 Jest tak blisko, że nie czujesz Go.   

Serce spotka serce. Rana spotka ranę

Choć nie czujesz, to właśnie tu jest Bóg

Choć nie czujesz, to wiernie przed Nim trwaj.      

Znajdziesz Go, wkrótce znajdziesz Go, w twoim życiu Światłość jest

Rana twa wieńcem chwały jest, w niej spotkanie dokonuje się." 

Twoja Obecność we mnie jest jak płomień świecy,

już ledwie tlący się, bo nic go nie karmi.

Bez Ciebie jestem silna, jak iskra zapalająca zapałkę

i za chwilę gasnąca wraz z małym podmuchem wiatru.

Wyrwij mnie proszę z tej ciemności,

zaprowadź ku Światłu,

daj poczuć, choć chwilę, że jesteś blisko.

Bez Ciebie, umieram.

Przyjdź.