O Dobroci nieskończona, skąd się bierze tak wielkie męstwo w woli Twojego stworzenia? Od Ciebie, najwyższa i wieczna mocy, widzę, że tutaj ona uczestniczy w mocy Twojej woli, bo Twoja wola porusza naszą. Widzimy więc, że o tyle jest mężna nasza wola, o ile naśladuje Twoją, a o tyle jest słaba, o ile się od niej oddala; bo na podobieństwo Twojej woli stworzyłeś naszą, dlatego ona trwając w Twojej woli jest mężna... W woli naszej, Ojcze przedwieczny, ukazujesz moc Twojej woli; i jeśli małemu stworzeniu dałeś tak wielką moc, czyż możemy ocenić, jaką jest Twoja, który jesteś Stworzycielem i Rządcą wszystkich rzeczy?" (św. Katarzyna ze Sieny).
"Bóg jest „jak bohater niezwyciężony”, który „kroczy z wielką swą mocą (Iz 42, 13; 63, 1). Mocą swoją stwarza i rządzi wszechświatem; utwierdza góry i uśmierza burzliwy szum morza (Ps 65, 7-5). Tak też kieruje ludźmi: „Jego potęga włada na wieki; oczy Jego śledzą narody: niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu” (Ps 66, 7). Stary Testament obfituje w pełne uniesienia opisy mocy Boga. Moc stanowi wyłączny przymiot Boga, o który Pan jest zazdrosny. „Siłacz niech się nie chełpi swą siłą-.. Raczej chcąc się chlubić, niech się szczyci tym, ze Mnie poznaje”, mówi Pan (Jr 9, 22-23); istotnie, tylko w Nim człowiek może znaleźć swoją siłę. Do narodu izraelskiego, który Pan „mocą ramienia swego” uwolnił z Egiptu i poprzez pustynię wprowadził do ziemi obiecanej, kieruje Bóg następującą zachętę: „Obyś nie powiedział w sercu: <to moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo>. Pamiętaj o Panu, twoim Bogu, bo On udziela ci siły” (Pwt 8, 17-18), Jeżeli człowiek może coś uczynić, to tylko dlatego, że Bóg udziela mu swojej siły lub raczej stawia swoją siłę na usługi temu, kto w Nim pokłada nadzieję. Skoro tylko człowiek uznaje swoją słabość i zwraca się z ufnością do Boga, znajduje w Nim podporę. „Będę miał ufność i nie ulęknę się — mówi Izajasz — bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem” (12, 2). Jeremiasz modli się: „Pan moją siłą, moją twierdzą, moją ucieczką w dniu ucisku” (16, 19). Psalmista śpiewa: „Nie uratuje króla liczne wojsko ani wojownika nie ocali wielka siła... Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą” (Ps 33, 16. 20). I niestrudzenie powtarza: „O Boże... ja opiewać będę Twą potęgę... bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku” (Ps 59, 17). Tylko Bóg posiada własną moc i chętnie użycza jej człowiekowi, pod warunkiem, że świadom swojej słabości, zwróci się do Niego z ufnością. Tak mówi Pan: «w ufności leży wasza siła» (Iz 30, 15)."
Źródło: http://mateusz.pl/czytania/2013/20130904.htm
