Zbliżam się w pokorze

"Zbliżam się w pokorze i niskości swej.

Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej.

Tobie dziś w ofierze serce daję swe.

O, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe. 

Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak,

Kto się im poddaje, temu wiary brak?

Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę

Że w postaci chleba utaiłeś się. 

Bóstwo swe na Krzyżu skryłeś wobec nas,

Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz;

Lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam,

Gdzieś przygarnął łotra: do Twych niebios bram. 

Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran

Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan.

Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą.

Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą. 

Ty, coś upamiętnił śmierci Bożej czas,

Chlebie Żywy, życiem swym darzący nas;

Spraw, bym dla swej duszy życie z ciebie brał,

Bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał. 

Ty, co jak pelikan, Krwią swą karmisz lud,

Przywróć mi niewinność, oddal grzechów brud;

Oczyść mię Krwią swoją, która wszystkich nas

Jedną kroplą może obmyć z win i zmaz. 

Pod zasłoną teraz, Jezu widzę Cię.

Niech pragnienie serca kiedyś spełni się:

Bym Oblicze Twoje tam oglądać mógł,

Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg."