"Według Syracha sprawiają często najbliższe osoby: małżonka (Syr 25,23),
dzieci (30,9-10), przyjaciel (37,2) i bliźni (25,23). Przyczyną zawodu
jest ich grzeszne postępowanie: przewrotność, brak wychowania,
niewierność i obmowy. Zła postawa i grzeszne czyny pozbawiają radości
także samego grzesznika. Na związek między smutkiem a grzechem wskazuje
Boże ostrzeżenie skierowane do Kaina planującego zabójstwo brata:
„Dlaczego jesteś smutny i dlaczego twarz twoja jest ponura? Przecież
gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz
dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty
masz nad nim panować” (Rdz 4,6-7).
Refleksja nad przyczyną smutku może doprowadzić do odkrycia zła we
własnym postępowaniu. Prawdę tę ukazują dzieje Izraela po wejściu do
Ziemi Obiecanej. W historii ludu Bożego powraca wielokrotnie stała
sekwencja wydarzeń: odejście od Boga, kara rodząca smutek, wołanie o
ocalenie i zbawcza odpowiedź Boga. Prorocy wzywają do takiego
przeżywania i wyrażania smutku, które nie ogranicza się do zewnętrznych
form pokuty, ale przybliża do Boga przez radykalną, chociaż czasem
bolesną zmianę życia: „Przeto i teraz jeszcze - wyrocznia Pana:
Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament.
Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana,
Boga waszego!” (Jl 2,12-13).
Biblia zna więc smutek grzeszny i zbawczy. W Ewangeliach znajdujemy
wyraźny przykład tego przeciwstawienia. Bogaty wezwany do pójścia za
Jezusem odchodzi od Niego smutny, myśląc tylko o bogactwach materialnych
zamiast o dobrach wiecznych (Mk 10,22). Płacz Piotra z powodu zaparcia
się Jezusa wyraża natomiast skruchę ucznia, ponieważ jego myśli i
uczucia pozostają przy Jezusie i przy Jego słowie (Mk 14,72). Smutek
prześladowanych i cierpiących zamieni się w radość, według obietnicy
Jezusowego błogosławieństwa (Łk 6,21)."
Źródło: http://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.Slownik-biblijny/slowo/SMUTEK
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz