środa, 4 września 2013

Panie, moja mocy i tarczo, Tobie ufa moje serce (Ps 28, 7)

"Boże wieczny, Ty widzisz ułomność tej naszej ludzkiej natury, widzisz, jak bardzo jest słaba, ułomna i nędzna. Dlatego Ty, najwyższy Opiekunie, we wszystkim troszczysz się o swoje stworzenie, Ty, najlepszy Lekarzu, co na wszystko masz odpowiednie lekarstwo, kruszysz twardość i upór woli i łączysz je ze słabością ciała; ta wola jest tak mocna, że ani szatan, ani stworzenie nie mogą jej zwyciężyć, jeśli my tego nie zechcemy, to jest, jeśli wolna wola, od której to męstwo zależy, nie zgadza się.
   O Dobroci nieskończona, skąd się bierze tak wielkie męstwo w woli Twojego stworzenia? Od Ciebie, najwyższa i wieczna mocy, widzę, że tutaj ona uczestniczy w mocy Twojej woli, bo Twoja wola porusza naszą. Widzimy więc, że o tyle jest mężna nasza wola, o ile naśladuje Twoją, a o tyle jest słaba, o ile się od niej oddala; bo na podobieństwo Twojej woli stworzyłeś naszą, dlatego ona trwając w Twojej woli jest mężna... W woli naszej, Ojcze przedwieczny, ukazujesz moc Twojej woli; i jeśli małemu stworzeniu dałeś tak wielką moc, czyż możemy ocenić, jaką jest Twoja, który jesteś Stworzycielem i Rządcą wszystkich rzeczy?" (św. Katarzyna ze Sieny).

"Bóg jest „jak bohater niezwyciężony”, który „kroczy z wielką swą mocą (Iz 42, 13; 63, 1). Mocą swoją stwarza i rządzi wszechświatem; utwierdza góry i uśmierza burzliwy szum morza (Ps 65, 7-5). Tak też kieruje ludźmi: „Jego potęga włada na wieki; oczy Jego śledzą narody: niech się buntownicy nie podnoszą przeciw Niemu” (Ps 66, 7). Stary Testament obfituje w pełne uniesienia opisy mocy Boga. Moc stanowi wyłączny przymiot Boga, o który Pan jest zazdrosny. „Siłacz niech się nie chełpi swą siłą-.. Raczej chcąc się chlubić, niech się szczyci tym, ze Mnie poznaje”, mówi Pan (Jr 9, 22-23); istotnie, tylko w Nim człowiek może znaleźć swoją siłę. Do narodu izraelskiego, który Pan „mocą ramienia swego” uwolnił z Egiptu i poprzez pustynię wprowadził do ziemi obiecanej, kieruje Bóg następującą zachętę: „Obyś nie powiedział w sercu: <to moja siła i moc moich rąk zdobyły mi to bogactwo>. Pamiętaj o Panu, twoim Bogu, bo On udziela ci siły” (Pwt 8, 17-18), Jeżeli człowiek może coś uczynić, to tylko dlatego, że Bóg udziela mu swojej siły lub raczej stawia swoją siłę na usługi temu, kto w Nim pokłada nadzieję. Skoro tylko człowiek uznaje swoją słabość i zwraca się z ufnością do Boga, znajduje w Nim podporę. „Będę miał ufność i nie ulęknę się — mówi Izajasz — bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie zbawieniem” (12, 2). Jeremiasz modli się: „Pan moją siłą, moją twierdzą, moją ucieczką w dniu ucisku” (16, 19). Psalmista śpiewa: „Nie uratuje króla liczne wojsko ani wojownika nie ocali wielka siła... Dusza nasza wyczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą” (Ps 33, 16. 20). I niestrudzenie powtarza: „O Boże... ja opiewać będę Twą potęgę... bo stałeś się dla mnie warownią i ucieczką w dniu mego ucisku” (Ps 59, 17). Tylko Bóg posiada własną moc i chętnie użycza jej człowiekowi, pod warunkiem, że świadom swojej słabości, zwróci się do Niego z ufnością. Tak mówi Pan: «w ufności leży wasza siła» (Iz 30, 15)."


Źródło: http://mateusz.pl/czytania/2013/20130904.htm

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz